....σκύλα και γάτος είμαστε, αλλά όχι άνθρωποι βρε άνθρωποι χαζοί και μικροί….

Λοιπόν σας έχω νέα..για τα παλιά ήθελα να σας πω …που γεννήθηκα ,από ποιους, πως βρέθηκα εδώ που είμαι… διάφορα τέλος πάντων, αλλά τα γεγονότα τρέχουν και με προσπερνάνε.

Τον Αριγκάτο τον ξέρετε?

Θα σας πω για αυτόν με λίγα λόγια

Ο Αριγκάτο είναι ένα γατί που η μοίρα μου το έφερε να ζούμε μαζί και μάλιστα αγαπημένοι, πως λέμε σαν τον σκύλο με την γάτα?

Ε! καμία σχέση ,αλλά, όμως σαν την σκύλα με τον γάτο!

Όταν με πήραν στο σπίτι , τότε στην Αθήνα , τον βρήκα να είναι χωμένος μέσα σε ένα ράφι της βιβλιοθήκης.

Μμ σκέφτηκα , να και ο..κουλτουριάρης της οικογένειας

Επειδή δεν μου άρεσε η φάτσα του ,παρ όλο που όμορφο τον ανεβάζουν όμορφο τον κατεβάζουν, έβαλα κατά νου μόλις βρίσκω ευκαιρία να μασουλώ τα βιβλία της βιβλιοθήκης να μην έχει να διαβάζει!

Είχε αδυναμία να χώνεται πίσω από κάτι βιβλία με χοντρά εξώφυλλα , που κάποτε τα μοίραζε η ραδιοτηλεόραση και στην πρώτη λεύκη σελίδα τους ήταν υπογεγραμμένα από κάποιον, για να φαίνεται πως ήταν δικά του..ε..καλά τώρα δεν σας λέω και το όνομα του, μην είστε κουτσομπόληδες, αυτά τα βιβλία όσα δεν έφαγα δηλαδή μια μέρα που «φόρτωσε» η Τζίνα( υποψιάζομαι με αυτόν τον ακατανόμαστο που τα είχε υπογράψει-γιατί μάλλον ισχύει το …Κούλα πολύ κωλόπαιδο ο ακατανόμαστος- αλλά δεν το έχω διασταυρώσει) τα μάζεψε και κάπου τα χάρισε θα σας γελάσω που…

Έφαγα κάμποσα βιβλία και από κείνα του ακατανόμαστου αλλά και άλλα και η Τζίνα πάθαινε κάθε φορά και από ένα μικρό εγκεφαλικό.

Ήταν βαριά όμως τόση κουλτούρα για το στομάχι μου, έφαγα και μερικές στον πισινό από την Τζίνα και το σταμάτησα.

Τι λέγαμε όμως?

Αααα ναι για το Αριγκάτο !

Τελικά που λέτε δεν ήταν κουλτουριάρης και τζάμπα βαρυστομάχιαζα με τα βιβλία και τις έτρωγα και από πάνω … μονόχνοτος και αντικοινωνικός ήταν, μην σας πω και αυτιστικός ένα πράμα. Μια σε ράφια σκοτεινά τον έβρισκες , μια σε γωνιές ανήλιαγες , μια κάτω από καρέκλες και κρεβάτια. Άβυσσος η ψυχή του γάτου!

Καμιά φορά στο τσακίρ κέφι βέβαια εμφανιζόταν και συναντιόμαστε ,με κοίταζε αφ υψηλού για λίγο και μετά μου γύρναγε την πλάτη.

Όχι που με ένοιαζε δηλαδή να κάνω παρέα με τον ψωροπερήφανο αλλά μου την έσπαγε αυτή η υπεροψία του, ο ναρκισσισμός του ..αλλά..ήταν και μουρόχαβλος και έτσι τον εκδικιόμουν γιατί του βούταγα το φαί όταν δεν με έβλεπε κανείς!

Να μην τα πολυλογώ και σας κουράζω και δεν το θέλω, μιας και ζούμε μαζί, ανεχόμαστε ο ένας τον άλλο και τις διαφορές μας, έστρωσε λίγο και ο αυτιστικός και συνηθίσαμε να συμβιώνουμε. Η σχέση μας πέρναει και τις φάσεις της βέβαια, πότε μας πιάνουν οι τρυφερότητες μας και λιαζόμαστε η κοιμόμαστε δίπλα- δίπλα και πότε- πότε τον στρώνω στο κυνήγι- έτσι σαν παιχνίδι βρε παιδί μου να κάνουμε και λίγη γυμναστική- του δείχνω τα δόντια μου και εκείνος μου πετάει νυχάκια..αλλά είπαμε είναι μουρόχαβλος , είναι και τεμπέλαρος και σαν πιο ευκίνητος από μένα-αχχ κακούργα φύση που άλλους τους ανεβάζεις στα ψηλά ,στην περίπτωση μας στα κάγκελα, και άλλους τους αφήνεις από κάτω στα χαμηλά σαν μαλάκες – την κάνει και με αφήνει στα κρύα του παιχνιδιού.

Άντρες τι να πεις? Μπορείς να τα βάλεις με την φύση ? Δεν μπορείς!

Το φαί πάντως εξακολουθώ και του το βουτάω όταν μπορώ!

Όχι από κακία, αλλά να βρε παιδί μου ,μου την σπάει που το παίζει υπεράνω και μου το παραχωρεί… ιππότης και καλά .

Ιππότης αυτός κατά την Τζίνα …γουρούνα εγώ!

Χθες το σούρουπο μας βρήκε μια αναστάτωση ,μια ταραχή, μια αναμπουμπούλα …

Βγήκε η Τζίνα με την πιζάμα και το σοσόνι, χοροπηδητά- χάλι, να μην την βλέπατε τι να σας πω άλλο- μην πατήσει κανένα χαλίκι και μισερωθεί και άρχισε τα ψιτ από δω ψιτ από κει και τα που είσαι Αριγκατούλη, και που είσαι όμορφε μου( σιγά τον όμορφο πια…) και δώσου να ψάχνει. Τι τις αυλές γύρισε, τι τους κήπους, τι τα γύρω –γύρω του σπιτιού όλα, τι στον δρόμο βγήκε. Από την βιάση της και την αγωνία της να βρει τον… όμορφο μάλιστα φόρεσε δύο αριστερές παντόφλες μια μπλέ της γιαγιάς και μια ροζ δική της.

Καλά το λέω εγώ πως οι άνθρωποι είναι ντιπ κατά ντιπ ηλίθιοι και ατελείς, αλλά ποιός με ακούει να μου πείτε!

Αφού έψαξε γύρω τριγύρω , μπήκε και στο κοτέτσι ακόμα, μετά άρχισε να χώνεται κάτω από τα κρεβάτια, τα τραπέζια, τις καρέκλες , ξαναβγήκε έξω και ανέβηκε στα κεραμίδια, πως δεν μείναμε ξέσκεποι χειμώνα καιρό να κοιτάμε τα αστέρια ένας θεός μόνο το ξέρει!

Μετά μπήκε ανάμεσα στα κεραμίδια και το ταβάνωμα του σπιτιού να τον ψάξει ,γιατί ο όμορφος ανεβαίνει εκεί και τάχα κυνηγάει ….μην φανταστείτε τίποτα της προκοπής κυνήγι… αράχνες, μαμούνια κάνα σαμιαμίδι ,τέτοια χαζά..τα οποία τα έφερε μετά παράσημο της έρευνας η Τζίνα κολλημένα στην γαλάζια πιζάμα αλλά ο ..όμορφος πουθενά!

Η αλήθεια είναι πως έλειπε ώρα ο όμορφος ,αλλά λέω την αμαρτία μου, γιατί αμαρτία εξομολογημένη δεν είναι αμαρτία, δεν ανησύχησα. Σκέφτηκα πως τον έχουν πιάσει τα αυτιστικά του και κάπου έχει χωθεί και κοιμάται και τζάμπα τρέχει η άλλη η λωλή στα κεραμίδια με δυο αριστερές παντόφλες.

Ευτυχώς που δεν είχαμε θεατές εδώ στην ερημιά να μας πουν και μας μειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ με τις δυο αριστερές παντόφλες!

Σαν ξημέρωσε ο θεός την μέρα και δεν φάνηκε ο Αριγκατούλης με ζώσανε και μένα τα μαύρα φίδια και ας το έπαιζα αδιάφορη. Τόσα φίδια που ούτε είχα όρεξη να κάνω ζήλιες που η Τζίνα τάιζε με το μπιμπερό τα κατσικάκια…

Μόλις τα τάισε ,με την πιζάμα πάλι, αναμαλλιασμένη, άνιφτη με τις δυο αριστερές παντόφλες άρχισε το ψάξιμο πάλι από την αρχή. Αυτή την φορά κατέβηκε σε κάτι τρύπες και κάτι χαντάκια στα χωράφια..μπήκε και στους σκουπιδοκάδους ….τίποτα!

Μαύρη μαυρίλα έπεσε στο σπίτι..!

Ε και εγώ στεναχωρήθηκα, μπορεί να είμαστε διαφορετικοί ,αλλά είμαστε μέλη της ίδιας οικογένειας , της ίδιας κοινωνίας ,κρίκοι της αλυσίδας της ζωής …ε και με το συμπάθιο αλλά μπορεί να είμαστε σκύλα και γάτος αλλά δεν είμαστε …άνθρωποι!

Τι εννοώ? ...ε… τι εννοώ τώρα…όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!

Στεναχωρήθηκα τόσο που ούτε εγώ έφαγα για να καταλάβετε δηλαδή!

Υποσχέθηκα δε στον εαυτό μου πως αν με το καλό γυρίσει ο Αριγκάτο θα του αφήσω να φάει και από το δικό μου φαγητό που του αρέσει γιατί θα είναι και πεινασμένος και ταλαιπωρημένος ….είπαμε σκύλα και γάτος είμαστε..όχι άνθρωποι και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!

Και κάποτε γύρισε…γύρισε μες την κακουχία.

Κουρασμένος, ταλαιπωρημένος , πληγωμένος, πονεμένος, παγωμένος, φοβισμένος, νηστικός και διψασμένος.

Μετά την αναμπουμπούλα της εξαφάνισης είχαμε την αναμπουμπούλα της επιστροφής του άσωτου Αριγκάτου!

Τι να σας λέω τώρα, τα φαντάζεστε..και που ήσουν γλυκέ μου ,και γιατί χάθηκες, και που πήγες, και τι έγινε, και σε πείραξε κανείς …?

Μετά ηρέμησαν τα πράματα , φόρεσε και η Τζίνα μια αριστερή και μια δεξιά παντόφλα, τις ροζ τις δικές της , ξάπλωσε και ο Αριγκάτο πάνω στο χαλί να συνέλθει, δίπλα εγώ να του κρατώ συντροφιά και ούτε του βούτηξα φαί και άφησα και το μισό δικό μου να το φάει αυτός.

Και αρχίσανε να σχολιάζουν την συμπεριφορά μου…τι δεν καταλάβαιναν αναρωτιέμαι !

Τον συμπονώ τον Αριγκάτο , και του συμπαραστέκομαι , αυτό που έπαθε, είτε από δικό του λάθος είτε όχι, θα μπορούσα να το πάθω και εγώ… σήμερα είναι αυτός φοβισμένος , κουρασμένος, πληγωμένος, πονεμένος , παγωμένος, νηστικός διψασμένος… αύριο για κάποιο λόγο μπορεί να είμαι εγώ… διαφορετικοί είμαστε, σκύλα και γάτος είμαστε, αλλά όχι άνθρωποι βρε άνθρωποι χαζοί και μικροί….